วันที่ 29 ธันวาคม 2553 ปิยะพันธ์ จัมปาสุต ผู้อำนวยการองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ ว่า "...ได้ตรวจสอบแล้วว่ารถตู้คันดังกล่าวเป็นรถตู้ของบริษัท สยามออโต้เซอร์วิส จัดทำประกันภัยไว้กับบริษัทนำสินประกันภัย ประเภท 1 ระยะเวลาประกันภัยตั้งแต่ 31 ธันวาคม 2552 ถึง 31 ธันวาคม 2553 โดยผู้เสียชีวิตจะได้รับค่าชดเชยจากบริษัทประกันภัยรายละสองแสนบาท และผู้ที่ได้รับบาดเจ็บจะได้รับค่ารักษาพยาบาลก่อนไม่เกินหนึ่งแสนบาท..." วันถัดมา จันทรา บูรณฤกษ์ เลขาธิการคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย แถลงว่า เงินดังกล่าวเป็นเพียงเบื้องต้น และบริษัทประกันภัยได้เริ่มจ่ายให้แก่ทายาทผู้เสียชีวิตและผู้บาดเจ็บแล้ว[47]

ในโอกาสเดียวกัน บริษัทนำสินประกันภัย ว่า เงินทั้งนี้ บริษัทประกันจ่ายให้แก่ผู้ประสบเหตุ โดยไม่คำนึงว่าฝ่ายใดถูกฝ่ายใดผิด แม้เมื่อคดีถึงที่สุดแล้วจะปรากฏว่าฝ่ายรถตู้ผิด ก็จะรับผิดชอบชดใช้ค่าสินไหมทดแทนเพิ่มเติมอีกไม่เกินจำนวนหนึ่งล้านบาทให้แก่ผู้ตายแต่ละคน และไม่เกินหนึ่งแสนห้าหมื่นบาทให้แก่ผู้บาดเจ็บ แต่ถ้าฝ่ายรถตู้ถูก บริษัทจะเรียกค่าสินไหมทดแทนจากอรชร เทพหัสดิน ณ อยุธยา ให้[56]

นอกจากนี้ สมคิด เลิศไพฑูรย์ อธิการบดีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แถลงว่า มหาวิทยาลัยจะจ่ายเงินช่วยเหลือแก่อาจารย์ที่เสียชีวิตเป็นเงินหนึ่งแสนหกหมื่นบาทจากการประกันอุบัติเหตุกลุ่ม และอีกสามแสนบาทจากการเป็นสมาชิกสหกรณ์ธรรมศาสตร์ รวมเป็นเงินสี่แสนหกหมื่นบาทต่อคน ส่วนนักศึกษาที่เสียชีวิต จะได้รับเงินหนึ่งแสนหกหมื่นบาทจากการประกันอุบัติเหตุ และอีกราวสองหมื่นถึงสามหมื่นบาทจากกองทุนของมหาวิทยาลัย รวมเป็นเงินราวหนึ่งแสนแปดหมื่นถึงหนึ่งแสนเก้าหมื่นบาทต่อคน[57] เย็นวันเดียวกันนั้น ปริญญา เทวานฤมิตรกุล รองอธิการบดีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ได้มอบเงินช่วยเหลือของมหาวิทยาลัยให้แก่ครอบครัวของจันจิรา ซิมกระโทก ผู้เสียชีวิต จำนวนแปดหมื่นบาท เป็นค่ารักษาพยาบาลและค่าปลงศพ และจะให้เงินสามแสนหนึ่งหมื่นบาทอีกภายหลัง[6]